уторак, 25. јул 2017.

Čubira&Kotež Neimar



 

Čubura, jedan od najčuvenijih delova Beograda, postepeno se formirao još krajem XIX veka na tadašnjoj gradskoj periferiji. Među prvim stanovnicima tog kraja bili su Romi koji su se tu, već oko 1880. godine, preselili iz centra grada. Romi i neromi, uglavnom Srbi, živeli su izmešano, mahom kao sirotinja, u kućama avlijskog tipa – partaja – što su uske parcele sa prizemnim zgradama podignutim na ivici placa sa većim brojem stanova „soba + kujna“ i zajedničkim dvorištem. Ovaj deo Beograda stekao je slavu „najživljeg i najživopisnijeg dela prestoničke periferije“.

 
 
 

Suprotno uvreženom mišljenju da je Čubura označavala samo visoki plato oko današnjih ulica Cara Nikolaja Drugog, Makenzijeve, Mačvanske, Čuburske, Orlovića Pavla, Dubljanske i okolnih ulica, u vreme od njenog nastanka pa sve do tridesetih godina XX veka ovaj toponim označavao je znatni širi prostor: obuhvatao je i gornji plato i današnji (Kotež) Neimar, kao i blokove na padini ka Južnom bulevaru, uz današnju Ulicu Maksima Gorkog ka školi “Kralj Petar Drugi“. Prvi teren koji je izašao iz širokog prostornog okvira nazvanog Čubura bio je (Kotež) Neimar, novo naselje koje je do te mere imalo snažan i drugačiji identitet da se ni pokušaj njegovog imenovanja kao Nova Čubura nije održao.

  

Нема коментара:

Постави коментар